خطوط نازکا (Nazca Lines) را می توان یکی از عجایب دنیا دانست که دارای رازهایی پنهان در درون خود می باشد. دی بلیط در مطلب زیر شما خوانندگان محترم را با این خطوط عجیب به طور کامل آشنا می کند.
با ما همراه باشید تا درباره خطوط نازکا بیشتر بدانید؛
درباره خطوط نازکا چه می دانید؟
خطوط نازکا مجموعه‌ای از خطوطی است که در صحرای نازکا که یک دشت بایر در پرو می باشد واقع شده. این دشت 80 کیلومتر بین شهرهای نازکا و پالیا قرار دارد. خطوط توسط فرهنگ نازکا بین 200 (ق.م) تا 700 م خلق شده است.
مرکز ماریا ریچ یک سازمان مختص حفاظت از خطوط نازکا، آلودگی و فرسایش ناشی از جنگل زدایی را مهمترین عامل برای به خطر افتادن خطوط اعلام کرد. این خطوط دارای عمق 10 تا 30 سانتیمتر هستند و می‌توانند به راحتی شسته شوند. همچنین این خطوط توانایی پایداری در مقابل باران های شدید را ندارند.
این خطوط با برداشتن سنگ ریزه‌هایی با پوشش اکسید آهن که سطح صحرای نازکا را پوشانده، ساخته شده است. در جاهایی که این سنگفرش برداشته شده، تضادی با رنگ روشن سطح زیری بوجود می آید.
در این دشت چند صد خط ساده و شکل‌های هندسی و همچنین بیش از 70 شکل حیوان، حشره و انسان وجود دارند. مساحتی که این خطوط را پوشش می‌دهد، تقریباً 500 کیلومتر مربع می باشد و بزرگ ترین شکل‌ها در حدود 270 متر درازا دارد. این خطوط به دلیل خشکی بسیار زیاد، باد کم و شرایط آب و هوایی ثابت منطقه نازکا، باقی مانده‌اند. صحرای نازکا یکی از خشک ترین مناطق زمین است و دمای آن در تمام سال در حدود 25 درجه سانتیگراد می‌باشد، و همچنین کمبود باد کمک کرده این خطوط تا به اکنون قابل رویت باقی نگهداشته شوند.
نظرات گوناگون درباره خطوط نازکا
از زمان کشف این خطوط تخیلاتی در رابطه با شیوه ها و انگیزه‌های ایجاد این خطوط بر سر زبان ها بوده.
باستان شناسی در مورد اینکه چه کسی آن ها را ساخته می گویند:
مردم نازکا خطوط را با استفاده از وسایل ساده و تجهیزات زمین پیمایی و نقشه برداری ایجاد کرده‌اند. تیرک های چوبی در انتهای برخی خطوط و سفال‌هایی که در برخی از مناطق نازکا پیدا شده، این فرضیه را نادرست می‌دانند. علاوه بر این محققان از جمله جو نیکل با استفاده از تکنولوژی ساده که در دسترس مردم نازکا بوده، و بدون دید هوایی شکل ها را دوباره ایجاد کرده. با نقشه‌های دقیق و تکنولوژی ساده یک تیم از افراد توانستند حتی اشکالی بزرگ‌تر را در طی چندین روز خلق کنند.
البته برخی نظریه پردازان (بدون استدلال علمی) نیز با اشاره به اینکه مردم دوران باستان قادر به خلق چنین خطوطی با استفاده از ابزارهای ابتدایی نبوده‌اند آن ها را به موجودات فرازمینی نیز نسبت می‌دهند.
بسیاری محققان عقیده دارند که انگیزه مردم نازکا، مذهبی بوده. یعنی خلق اشکالی که تنها خدایان از آسمان قادر به دیدن آن ها بطور واضح هستند.
فرضیه دیگری وجود دارد که مردم نازکا می‌خواستند تا به مناطقی که در افق دور واقع شده، جایی که خورشید و دیگر اجرام آسمانی طلوع یا غروب می‌کنند، اشاره کنند. این فرضیه توسط دو محقق ارزیابی و بررسی شد و هر دو نتیجه گرفتند که مدارک کافی برای توجیه نجومی وجود ندارد.
دیوید جوهانسون پژوهشگر دیگری بود که خطوط نازکا و ارتباط آشکار آن ها را با آبراه‌های زیر زمینی مورد بررسی قرار داده. جوهانسون برای ردیابی این تونل‌های آبی، گمانه زنی کرد و ادعا کرد که خطوط بیانگر این است که آیا زمین دارای آب هست یا نه. مناطق با بیشترین اشکال در حدود مناطقی با بیشترین مقدار آب زیرزمینی تمرکز یافته اند و معمولاً نزدیک به چاه‌ها و دیگر منابع آبی هستند. نظری که جوهانسون ابراز می‌کند اینست که ساکنانی که در یک چنین منطقه خشکی زندگی می‌کنند باید زمان زیادی را برای یافتن منابع آبی می‌گذراندند. به وسیله خلق یک نقشه با مقیاس بزرگ، می‌توانستند بطور دقیق بفهمند که کجا می‌توانند آب پیدا کنند. این خطوط بعداً اشکال مذهبی برای خدایان یا نام‌هایی که به هر یک از منابع آبی داده شد، تبدیل شد.
رابین ادگا (کسوف‌شناس) فرضیه داد که خطوط نازکا، خصوصاً اشکال حیوانی، انسانی و گل‌ها یک واکنش باستانی به اصطلاح «چشمان خدا» است که در طی یک کسوف کامل در آسمان آشکار می‌شود. یک سلسله از کسوف کامل که در سرتاسر جنوب پرو به وقوع پیوست، با زمانیکه خطوط و اشکال نازکا خلق شده بود، هم زمان بوده. یک خورشید گرفتگی کامل بطور واضح شبیه مردمک چشم و عنبیه یک چشم غول پیکر است در حالیکه به پایین نگاه می‌کند. تئوری دیگری ادعا می‌کند که خطوط نازکا باقی‌مانده «معابد راه رونده» هستند، جاییکه یک گروه بزرگ از عبادت کنندگان در امتداد یکی از خطوط که وقف شده برای یک ذات مقدس بوده، راه می‌رفتند. ساکنان دهکده‌های محلی می‌گویند که ساکنان قدیمی، تشریفاتی را روی این راه ها و اشکال انجام می‌دادند تا از خدایان تشکر کنند و ادامه داشتن باران و آب را از کوه های آند تضمین کنند.
همچنین بر طبق یک فرضیه از مایکل ویلانت، رساناهایی از جنس طلا یا مس روی زمین کشیده شده بود. این رساناها، به عنوان آنتن هایی برای جمع آوری فرکانس‌های بسیار پایین مگنت تلوریوم که در مناطق لرزه‌نگار مشخص تولید می‌شود، بوده است و این، چند روز قبل از وقوع زلزله اتفاق می‌افتاد. جنجالی ترین فرضیه مطرح شده درباره این خطوط توسط اریک فون دنیکن و در کتاب ارابه خدایان می‌باشد. او ادعا کرده که این خطوط در حقیقت فرودگاهی برای سفینه‌های فضایی بیگانه بوده.
منبع: en.wikipedia.org